اگر بازیکنی ظرفیت عملکرد بالایی داشته باشد، به این معنا نیست که در مسابقات نیز همین عملکرد را خواهد داشت . تنها به این معناست که پتانسیل این کار را دارد.
بازیکنان می بایست به یک سطح دیگری از سازگاری برسند .
این سطح از سازگاری که موقت و متنظر با سیستم بدنی فرد متعادل شده است و فعالیت های بازیکن رابامحیط اجتماعی تنظیم و هماهنگ میکندرا فرم ورزشی می نامند و تحت عنوان آمادگی بهینه نیز تعریف میشود .
فرم ورزشی به بازیکن این اجازه را میدهد که به حداثر سطح عملکردش دست پیدا کند.
فرم ورزشی بازیکنان بر اساس سطح ظرفیت عملکرد هر بازیکن اتفاق می افتد .
تجربه نشان میدهد بازیکنان نمی توانند بیش از دو ماه در یک فرم ورزشی باقی بمانند .
حتی همین دو ماه هم برایشان خیلی سخت می باشد.
برای بهبود و ارتقای فرم ورزشی ، مکانیسم های سازگاری به طور کامل سیستم های عصبی و صفات ذهنی گوناگونی را درگیر میکند.
در حالی که در ظرفیت عملکرد پاسخ های بدنی متناظر، اساساً توسط سیستم هایی که پشتیبان منابع انرژی بدن هستند ارائه و نمایش داده میشو
ند.
برای سازگاری بازیکن با فرم ورزشی اصلی :
تمام سیستم ها و توابع مربوطه می بایست متناظراً با یگدیکر هماهنگ شوند. وگرنه نامتعادلی ها اجازه ی تشکیل پوسته ی ارتباط دهنده برای رسیدن به آمادگی مطلوب را نمیدهد.
شاخص های تشخیص فرم ورزشی مطلوب:
خیلی مهم است که بتوان شاخص های منطقی ای را پیدا کرد که به کمک آن مربیان
بتوانند تشخیص دهند که بازیکنان به سطح مطلوب فرم ورزشی دست یافته اند یا نه!
فرم ورزشی به طور کلی از طریق ثبات عملکرد افراد تعیین می شود .
دیگر شاخص هایی که فرم ورزشی بازیکنان را نشان می دهند عبارتند از :
- توانایی انجام سریع حرکات در آموزش و مسابقات یا ریکاوری سریع بعد از انجام حرکات و کارها.
- بهترین و بهینه ترین فعالیت بدنی
- دریافت و نگهداری احساس (Feeling of the ball)
- بیشترین میزان علاقه ،تلاش و اشتیاق که در زمان برد در تمام شرایط و موقعیت ها نشان داده و یا در شرایط بد افزایش پیدا میکند.
2 thoughts on “فرم ورزشی در والیبال و شاخص های تشخیص آن”
بی نظیر بود
خوشمان امد