آموزش والیبال 2 خروجی دارد:
اولین خروجی مربوط به پیشرفت وضعیت بدنی (Body state ) و دومین خروجی وضعیت بدنی فرد در تیم و عملکرد شخصی فرد را نشان می دهد.این دو خروجی رابطه ی خیلی نزدیکی با هم دارند و کاملاً به هم مربوط میشوند.آموزش والیبال دارای پروسه ی تخصصی بلند مدتی است که برپایه ی پرورش و تناسب فیزیکی بازیکنان عمل می کند.هر چند که این تناسب فیزیکی هدف اصلی نمی باشد اما مبنایی است که بر اساس آن مراحل آموزش و وضعیت های دیگر ساخته می شود.
ما تناسب فیزیکی را اینگونه تعریف میکنیم :
“توانایی بدنی برای واکنشی بهینه از طریق کار عضلانی برروی محرک های بیرونی همانند محیط های داخلی “
ظرفیت عملکرد (performance capacity )
آموزش والیبال به شکل تخصصی در دراز مدت می بایست به نوع خاصی از سازگاری منجر شود که معمولا آن را ظرفیت عملکرد می نامند و تحت عنوان سازگاری بدنی بازیکن برای انجام مکرر تمرینات یک شخصیت خاص تعریف می شود.به عبارت دیگر سطح و میزان ظرفیت یک بازیکن که در تلاش است با سطح بازیکنان در مسابقات والیبال برابری کند.چنین سازگاری به شکل مطلوب با تغییرات در سیستم های بدنی مختلف و در بخش بدنسازی فردی حاصل میشود.
تغییرات سازگاری را می توان به 2 گروه تقسیم کرد:
- گروهی که با فعالیت در سیستم عصب مرکزی اتفاق می افتد.
- گروهی که در دیگر بافت های بدن اتفاق می افتد.
برای رتبه بندی و اندازه گیری طرفیت عملکرد ، میبایست بازیکنان تحت تاثیر یک تلاش ویژه، دقیق و مشخص قرار بگیرند ،سپس پاسخ بدنیشان را در شرایط زیر اندازه میگیرند.
- حالت استراحت (قبل ازشروع تست )
- بعد از تمرینات استاندارد
- بعد از تمرینات با قدرت حداکثری
- بعد از گذشت زمان مشخص ریکاوری
با توجه به پاسخ بدنی افراد، بین ظرفیت عملکرد کلی و ویژه ی فرد تفاوت قائل می شویم.
ظرفیت عملکرد کلی : میزان پاسخ بدنی بازیکنان بعد از قرار گرفتن در شرایط تمرینات ویژه توسط یک تابع نامعین اندازه گرفته می شود که به آن ظرفیت عملکرد کلی گفته می شود.